Məhərrəm ayının 7-ci günü Abdullah ibn Ziyad, Ömər ibn Sədə məktub yazıb imam Hüseynə (ə) su verilməməsi əmrini verdi: “Hüseynlə su arasında fasilə sal ki, hətta bir damla su belə içə bilməsinlər.” Başqa bir məktubda da belə yazdı: “Eşitmişəm ki, Hüseyn (ə) və səhabələri sudan istifadə edirlər. Bu məktubu alan kimi, mümkün qədər onların qarşısını al və suyun onların üzünə bağlanmasında ciddi ol.” (“İmamların ictimai-siyasi həyatı”, Ustad Rəsul Cəfərian, imam Hüseynin (ə) həyatı.) Ömər ibn Səd dərhal Ömər ibn Həccasın sərkərdəliyi ilə beş yüz nəfərdən ibarət bir qoşunu Fərat çayının kənarında yerləşdirdi və imam Hüseyn (ə) və səhabələrinin sudan istifadə etməsinə mane oldu. Bu qeyri-insani rəftar “Aşura” faciəsindən üç gün öncə baş verdi. Bu zaman düşmən qoşunundan Abdullah ibn Həsin Əzdi adlı bir şəxs fəryad edərək dedi: “Ey Hüseyn! Bir də bu suyu göy rəngində görə bilməyəcəksən! Bir daha o suadan içə bilməyəcək və nəhayət, susuzluqdan can verəcəksən!” İmam Hüseyn (ə) buyurdu: “İlahi!